۱۳۸۸ شهریور ۲۶, پنجشنبه

بحران گفتار در ایران یا چگونه جمهوری اسلامی حکومتی سکولار شد؟

در برنامه‌ی شنبه شب تفسیر خبر (صدای آمریکا - 26/6/1388)، مهمانان برنامه آقایان احمد قابل و داریوش آشوری حکومت جمهوری اسلامی ایران را حکومتی سکولار دانستند. ایشان ادعا کردند که چون اسلام برای تمام امور زمینی برنامه و رهنمود ندارد، قانونگذاران نمایندگان خود مردم هستند، بخش عظیمی از قوانین جزائی و مدنی در زمان شاه تصویب شده‌اند و... پس جمهوری اسلامی حکومتی سکولار است.

مثل این می ماند که بگوییم چون دین اسلام برای نصب ویندوز،روشن کردن ماشین، باز کردن در یخچال، فرستادن ماهواره و... احکامی وضع نکرده، پس دین دخالتی در امور دنیوی مردم ندارد. مشکل این نیست تعداد مسائلی که آقایان لطف کرده و انگشتشان را آنجا قرار نداده‌اند بیشتر است یا موضوعاتی که مراجع خودشان را درش صاحب نظر می‌دانند. مشکل بر سر قوانینی است که مطابق شریعت اسلام وضع شده،شهروندان را درجه بندی کرده و بخشی از حقوق حقه‌ی مردم را ضایع کرده است. اگر نابرابر بودن زن و مرد، مسلمان و غیر مسلمان، مجازات های بدوی، محروم کردن مخالفان از فعالیت سیاسی با برچسب بی دین ِ بی‌صلاحیت، حذف فیزیکی منتقدین اسلام و حکومت الله، نامش دخالت دین در حکومت نیست، پس چیست؟

اگر تا به دیروز یکی از مشکلات ما دخالت دین در سیاست بوده، امروز با سکولار دانستن ج.ا. مشکل حل شده است. اگر تا به دیروز عده‌ای برای رسیدن به دموکراسی تلاش می‌کردند، با دموکرات خواندن اصلاح طلبان نیاز به دموکراسی برطرف شده است. در واقع آقایان صورت مسئله یا بقول آقای پهلوان صاحبان گفتار را حذف کرده‌اند.